Na Trgu Krajine aktivistkinje su sa drugim učesnicima marša javno čitale sporne dijelove sudskih presuda za silovanja i seksualna uznemiravanja.
BiH je ratifikovala Istanbulsku konvenciju koja je osnov za kreiranje formalno-pravnog okvira za prevenciju ovih krivičnih djela, ali i za zaštitu žrtava od strane sistema. Međutim, upravo izostanak te podrške je jedan od glavnih razloga zašto silovanje kao najteži oblik seksualnog nasilja često ostaje neprijavljeno i nekažnjeno. Žene su dodatno demotivisane blagim kaznama koje se izriču počiniteljima ovih i sličnih krivičnih djela. Domaći sudovi nerijetko kao olakšavajuće okolnosti uvažavaju siromaštvo, bračni, roditeljski ili radni status nasilnika, bez obrazloženja zašto se upravo ove okolnosti posmatraju kao olakšavajuće za ovako teško krivično djelo.
Milica Pralica iz Oštre nule kaže da je Osmomartovski marš u Banjaluci prvi put organizovan 2012. godine, kada je nekoliko žena iz Oštre nule, zajedno sa saradnicima i prijateljima, odlučilo da ukaže na probleme sa kojima se susreću žene u bh. društvu.
“Te 2012. godine, bilo je svega 20 osoba koje su marširale kroz Banjaluku, a obezbjeđivalo nas je 40 policajaca. Ljudi su bili prije svega zbunjeni šta se dešava u Banjaluci, neki od naših sugrađana su mislili da je u pitanju povorka ponosa. Sada, nakon osam godina organizovanja marša, mi imamo dvanaest organizacija koje učestvuju u samoj organizaciji, pojedince/ke koji žele da doprinesu organizaciji. Broj žena i muškaraca koji marširaju sa nama se povećava iz godine u godinu. Važno je napomenuti da je Osmomartovski marš dio regionalne, ali internacionalne kampanje obilježavanja Osmog marta”, rekla je za BUKU Milica Pralica.
Organizatori Osmomartovskog marša su Udruženje građana Oštra Nula, Helsinški parlament građana Banjaluka, Centar za mlade Kvart, Radnička solidarnost, Transparency international BiH, Revolt, eTrafika.net i Centar za informativnu dekontaminaciju mladih – BUKA.
Paradoksalno ili ne, slučajno ili ne, na samom Trgu Krajine prije učesnika Osmomartovskog marša pripadnici SNSD-a, vladajuće političke partije u Srpskoj, dijelili su svojim članicama i simpatizerkama cvijeće povodom Dana žena.
I dok su se rijetke slučajne prolaznice (ali i prolaznici) pridružile ovom maršu koji je više simboličan krik u borbi za ženska prava, mnoge Banjalučanke su zbog jednog karanfila ili ruže pristale da ih politička stranka iskoristi u svrhu svoje promocije.
Ipak, Vlado Đajić je jedini od prisutnih SNSD-ovih lidera ipak prišao i popričao sa aktivistkinjama i građanima okupljenih oko pravog smisla i svrhe današnjeg dana, a to je borba za ženska prava, slobode i ravnopravnost. Ostali pripadnici vladajuće stranke ali i simpatizeri su se pravili da niko sem njih nije ni bio prisutan na najvećem banjalučkom trgu.
