111 je dana od kako je Ured za reviziju institucija u FBiH, suočen sa opstrukcijom uprave Union banke i Federalne vlade, odnosno s onemogućavanjem pristupa dokumentaciji Banke, donio Zaključak o privremenoj obustavi finansijske revizije „Union banke“ d.d. Sarajevo, obavijestivši o tome Parlament FBiH, Parlamentarnu komisiju odgovornu za reviziju, Vladu FBiH, Federalno ministarstvo finansija i Kantonalno tužilaštvo Kantona Sarajevo.
Uprava ove banke u 97 postotnom vlasništvu Vlade FBiH, upustivši se u tumačenja zakona (Valjda po onoj “Kad može Milorad Dodik tumačit Ustav, možemo i mi zakone”) Ured za reviziju je proglasila nenadležnim za vršenje revizije ove banke. A da bi skandal bio veći, podržani su od strane Federalnog ministarstva finansija (odnosno tadašnje ministrice Jelke Miličevič iz HDZ-a), koje, kao i čitava Vlada godinama “ratuje” sa Uredom za reviziju, nezadovoljna njegovim kritičkim profesionalnim ocjenama svog rada i sa otvorenim aspiracijama da ih stavi pod svoju kontrolu i uvede cenzuru nad njihovim izvještajima.
I ne samo da nisu iskoristili svoj uticaj i omogućili revizorima da izvrše kontrolu Banke (a onda i sankcionišu one koji su reviziju pokušali opstruirati), nego je Vlada FBiH, uprkos svemu, čak donijela Odluku o davanju prethodne saglasnosti Nadzornom odboru „Union banke“ d.d. Sarajevo za ponovno imenovanje dva člana Uprave Banke koji su Uredu za reviziju onemogućili provođenje revizije.
Podsjećamo, Federalni parlament je svojevremeno – u prethodnom mandatu – ovakve opstrukcije okarakterisao kao “rušenje pravnog sistema i poretka, nepoštivanje procedura i zakonskih propisa, te privatizacijom institucija i preduzeća koji su u vlasništvu Federacije BiH”. I zahtjevao od Vlade sankcionisanje odgovornih za takvo ponašanje.
No, ubrzo se pokazalo da bi, postupajući po zahtjevu Parlamenta, Vlada trebala sankcionisati samu sebe. I odane kriminogene partijske ljude “na strateškim mjestima”. Pa od toga nije bilo ništa. A i Parlament je na kraju odustao od ponavljanja zahtjeva Vladi, pomirivši se sa svojom nemoći.
Uglavnom, kao i u slučaju sličnog skandala sa Naftnim terminalima Federacije, kada je “kontroverzni” direktor te firme prvo, uz pomoć policije susjedne države, otjerao Federalne revizore, a onda, u nastavku, ignorisao sve zahtjeve Parlamenta za dostavljanje dokumenata neophodnih za provođenje revizije – od čega je prošla čitava godina dana! – vlast pokazuje tešku neodgovornost, netransparentnost i sklonost zaštiti uskostranačkih interesa, nauštrb javnog. Kako u prethodnom, tako, izgleda, i u aktuelnom mandatu.
Promjena vlasti, naime, bar do sada, nije donijela nikakvu pozitivnu promjenu u ovom kontekstu. Možda zato što se radi o tek djelimičnoj promjeni (jer je HDZ, iz koga su i bivša ministrica i novi ministar finansija i dva od četiri člana Nadzornog odbora Banke, kao i direktor NTF-a, dio i nove vladajuće većine), a možda i zato jer je nova vlast (odnosno novi dio unutar te vlasti) prihvatila način rada svojih prethodnika (“Ko je jamio – jamio” i “A gdje sam tu ja?”), uključujući i odnos prema Uredu za reviziju (što sugeriše nedavni ispad Ministra rada i socijalne politike, iz Naroda i pravde, koji je Ured za reviziju pokušao istretirati kao svoju pomoćnu službu, odnosno nezavisnoj instituciji određivati čime da se bavi).
Problem dodatno usložnjava i neodgovornost novog saziva Parlamenta, odnosno neobjašnjiva činjenica da još uvijek nije formirana Parlamentarna komisija odgovorna za reviziju. Zbog čega osim Vlade i Tužilaštva, na ovu neprihvatljivu situaciju – koja je, ponovimo, svojevremeno okarakterisana kao rušenje pravnog sistema i poretka – ne reaguje ni Parlament. Koji je u prethodnom mandatu, na prijedloge te Komisije, pružao kakvu-takvu podršku Uredu za reviziju. Bar moralnu i principijelnu (stalnim zahtjevima Vladi, koje je ova uglavnom ignorisala), kad u situaciji u kojoj je moć odavno izmještena iz demokratskih institucija u stranačke centrale i ruke pojedinaca, praktičnu nije mogao pružiti.
