Jedna fotografija na društvenim mrežama i mnogo nagađanja. Na fotografiju ukazuju mještani, a nadležni ne zaustavljaju glasine, već ignorišu pitanja o kamionima s registarskim oznakama Srbije koji tutnje selima na krajnjem zapadu Bosne i Hercegovine, odvozeći iz tamošnjih rudnika uglja.
Svaka faza otvaranja rudnika i iskopavanja produbljivala je strahove kod dijela mještana koji su uvjereni da im se pred očima devastira životni prostor.
Kao dokaz za to pokazuju, između ostalog, i nekada bistri potok Grabovac koji protiče kroz selo Medna, a koji je sada boje blata.
Zaprljana voda dalje otiče u rijeku Medljanku, koja se potom ulijeva u rijeku Sanu, pritoku najduže balkanske rijeke Save.
Da voda nije samo zaprljana, već i zatrovana, potvrdio je Institut za javno zdravlje bh. entiteta Republike Srpske (RS) koji je na uzorcima iz potoka proveo analizu 3. februara na zahtjev ekoloških udruženja, Asocijacije “Green Ways” Gornja Pecka i “Centra za životnu sredinu” Banja Luka.
U izvještaju, objavljenom 22. februara ove godine, navedeno je da je izmjerena koncentracija željeza u vodi iz potoka Grabovac skoro 30 puta veća od maksimalno dozvoljene, aluminijuma 27, a bakra četiri puta. Izmjerena je i prekomjerna količina olova.
“Sve je išlo prljavo i bez ikakvog pitanja su uzurpirali zemlju”, kaže Milorad Simić, iz Medne, mjesta od stotinjak stanovnika, u opštini Mrkonjić-Grad, oko 180 kilometara zapadno od Sarajeva.
“Meni su dvije parcele od devet hiljada kvadrata propale i 22 bukve i 17 hrastića. To je sve zatrpano”, opisuje Simić u razgovoru za Radio Slobodna Evropa (RSE).
Slična je priča i Steve Pene, koji je svojevremeno počeo da gradi kuću na mjestu udaljenom nekoliko stotina metara od mjesta na kom je potom iskopan rudnik.
“Da sam znao, pomjerio bih kuću tamo malo dalje”, govori Pena i pokazuje iz kog pravca bi se, po njegovom mišljenju, na novi dom mogle obrušiti tone šljake sa kopa. Jedna kiša ili snijeg dijele ga od toga, uvjeren je.
“Od jednog sela, koje je puno izvora pitke vode… kažu da su ovo strašna isparavanja iz ove jalovine, da su jako štetna. Vidjećemo ako se otisne, hoće li preći potok i doći ovdje do nas”, kaže Pena.
Ko kopa?
Ugalj se kopa na padini iznad kuća i crkve u Mednoj. Buka bagera i kamiona je svakodnevna i nesnošljiva, kažu mještani, a u šta se uvjerio i reporter RSE kada je obišao kop 27. septembra.
Koncesije za kopanje uglja u Mednoj, u vlasništvu su preduzeća “Medna NV”.
“Medna NV” je u decembru 2017. pokrenula inicijativu za istraživanje uglja, koju je od Vlade RS dobila u maju 2018. godine.
U oktobru 2020. je Vlada pokrenula dodjelu koncesije, a dodijeljena je “Medni NV” 28. januara 2021. godine, na sedam godina, uz koncesionu naknadu od 2,80 maraka (1,43 evra) po iskopanoj toni uglja. Ove odluke su objavljene u Službenom glasniku Republike Srpske.
Taj novac ide u budžet Vlade RS i Mrkonjić-Grada, po omjeru 30/70.
Preduzeće “Medna NV”, u vlasništvu je Nebojše Tegeltije i Božidara Mijatovića, prema podacima u zvaničnoj bazi podataka o poslovanju kompanija u Bosni i Hercegovini.
Prema podacima o poslovanju, “Medna NV” u 2020. i 2021. godini nije imala nikakve prihode, da bi prihodi u narednoj 2022. godini skočili na 1,08 miliona evra. To su podaci zvanične, na internetu dostupne baze podataka o poslovanju kompanija u Bosni i Hercegovini.
Koncesiju za rudnik u Bistrici ima firma “Drvo-export” iz Teslića.
Uvidom u zvaničnu bazu podataka o poslovanju kompanija u Bosni i Hercegovini, “Drvo-Export” je u prošloj godini svoje prihode utrostručio, sa 1,75 miliona na 5,24 miliona evra. Povećali su i neto dobit više od deset puta, sa 117 hiljada evra na 1,21 milion.
Na osnovu inicijative “Drvo-exporta”, postupak dodjele koncesije je pokrenut 22. juna ove godine, a ona je dodijeljena 14. septembra rješenjem Vlade RS, kako se navodi u Službenom glasniku RS.
Koncesija je dodijeljena na pet godina, a u budžet Vlade i grada Prijedora, u omjeru 30/70 posto na ime koncesione naknade će da ide 2,60 maraka (oko 1,30 evra) za svaku iskopanu tonu rude.
Teslićka kompanija iskopavanje uglja počela je zvanično prije nekoliko mjeseci, iako se kop pripremao bez bilo kakve dozvole mjesecima prije nego što je dodijeljena dozvola za kopanje. Građani su zbog toga sprovodili blokade i kampovanje na putevima, tokom maja i juna 2023., nekoliko mjeseci prije zvanične dodjele koncesije.
Protesti organizovani pod nazivom “Čuvamo svoje dvorište” nisu urodili plodom. A nakon što je koncesija zvanično dobijena, radovi su intenzivirani.
Čije mašine kopaju?
Na ulazu u kop u Bistrici stoji tabla na kojoj piše “privatno vlasništvo”, dok su se iza ulaza, u danu kada je reporter RSE obišao kop 27. septembra, mogli vidjeti bageri i mrvilice u punom poslu, kao i mašina čiju su fotografiju naknadno ustupili mještani.
Mašina nosi oznaku preduzeća “Inkop”, iz Ćuprije u centralnoj Srbiji, ali zvanične potvrde da li je mašina, zaista, u vlasništvu te firme – nema.
U Upravi za indirektno oporezivanje (UIO) BiH za RSE su naveli da nemaju podataka da je “Inkop Ćuprija” privremeno izvezla u BiH mašine, odnosno da je “Drvo-export” radio privremeni uvoz mašina.
Nisu mogli da navedu ni da li je firma “Drvo-export” uvezla mašine kao kupljene, jer se, kako nam je odgovoreno iz UIO, “radi o podacima koji se ne mogu odati bez dozvole klijenta”.
Za porijeklo od preduzeća registrovanog u Ćupriji, čije ime je ispisano na mašinama koje kopaju ugalj u Bistrici, mještani kažu da su po internetu i sami tragali.
Šta je poznato o ‘Inkopu’ iz Ćuprije?
Građevinska firma “Inkop”, u većinskom je vlasništvu Zvonka Veselinovića, kontroverznog biznismena sa sjevera Kosova, dijela zemlje većinski naseljenim srpskim stanovništvom.
Prošle godine je zaradila oko 17,4 miliona evra, a zajedno sa kćerkama firmama i više od 24,5 miliona evra, pokazalo je istraživanje Radija Slobodna Evropa (RSE), u kojem su analizirani finansijski izvještaji tih firmi, dostupni u privrednom registru Srbije.
Imovina “Inkopa” i povezanih preduzeća, kako je utvrdio RSE, vrijedi najmanje 38 miliona evra.
Tu spadaju građevinska oprema i razne nekretnine – poslovni prostori, zemljište, hotel na Kopaoniku, vila u Beogradu.
“Inkop” je, zajedno sa Veselinovićem, 2021. godine stavljen pod sankcije Sjedinjenih Američkih Država.
Ministarstvo finansija SAD označilo je Zvonka Veselinovića kao lidera organizovane kriminalne grupe, i jednu od najozloglašenijih koruptivnih figura na Kosovu.
Stotinjak kilometara od Bistrice, u Mednoj, mještani reporteru RSE pokazuju fotografiju sa društvene mreže Instagram, na kojoj je Zvonko Veselinović fotografisan na kopu uglja u tom mjestu.
Fotografiju o kojoj se mnogo spekuliše, a na kojoj se nalazi sa Zvonkom Veselinovićem, i čiju autentičnost RSE ne može da potvrdi, objavio je na Instagramu 22. oktobra 2022. godine Nebojša Tegeltija, direktor i suvlasnik preduzeća “Medna NV” koje ima koncesiju za eksploataciju uglja na toj lokaciji.
U Službi za poslove sa strancima pri Ministarstvu bezbjednosti Bosne i Hercegovine za RSE su potvrdili da Veselinoviću nije zabranjen ulazak u zemlju, te da je boravio u BiH tokom oktobra prošle godine.
‘Ne uznemiravajte’, mole iz Veselinovićeve firme
Na više pitanja koja je RSE uputio Veselinovićevom “Inkopu” putem mejla, a o eventualnom učešću ove firme registrovane u Srbiji u poslovima sa ugljem u BiH, nije odgovoreno.
Umjesto toga, u mejlu koji je poslat umjesto odgovora, navodi se da ih novinari RSE “ometaju u radu”, da im se “u svakoj sferi pričinjava Zvonko Veselinović”, te se traži da ih novinari RSE “ne uznemiravaju”.
“Neshvatljivo je ophođenje RSE prema firmi koja vrlo profesionalno obavlja svoje poslovanje, prije svega poštujući sve zakonske regulative”, stoji u odgovoru.
O mogućnosti da firma u kojoj je Veselinović suvlasnik, posluje na zapadu BiH, RSE je pitao Ministarstvo energetike i rudarstva RS, bh. entiteta na čijoj su teritoriji opštine Mrkonjić-Grad i Prijedor.
Pitanje smo uputili 2. oktobra, do objavljivanja ovog teksta, skoro dva mjeseca kasnije, odgovor nije stigao.
Odgovor nismo dobili ni od koncesionara preduzeća “Medna NV”, baš kao ni od “Drvo-exprot” iz Teslića, grada udaljenog oko 140 kilometara od prijedorskog rudnika.
Na brojeve telefona, navedene kao kontakti u zvaničnim evidencijama u oba preduzeća, niko se nije javljao na pozive RSE.
RSE je poslao i upit preduzeću “Medna NV” na zvaničan mail 22. septembra, na koji do objave teksta nije odgovoreno.
Među dostupnim podacima za “Drvo-export”, nema e-mail adrese.
Načelnik Opštine Mrkonjić-Grad Dragan Vođević za RSE kaže da “ne zna” da li je Veselinović dolazio u tu opštinu. Tvrdi da, i ako je bio, nije kontaktirao sa predstavnicima opštine.
Za građane koji imaju zemlju na području rudnika Vođević ističe da su “to dobro naplatili”. Napominje da opštini nije podnesena niti jedna zvanična prijava zbog rudnika.
“Ljudi rade, ovi što su prodali, naplatili, dobili su puteve uređene. Putevi su sad gore po selima po deset metara širine. To nije nikad bilo, niti bismo to sad mogli napraviti. Negdje je i štete napravljeno, nisu ni oni cvjećke sigurno, ali ljudi se požale, dogovore sa njima, naplate i ide dalje”, kaže Vođević.
U Bistrici, pak, ponavljaju da im je primarni interes kvalitet života.
“Dnevno prolazi 50-60 kamiona, diže se prašina, blato, ljudi odmahuju glavom. Zagađuju nam lokalni potok. Samo to ležište se nalazi na tom potoku”, kaže mještanin Bistrice Danijel Lazić.
Šta se zna o ‘Drvo-eksportu’?
Danijel Lazić, kaže još za RSE, da je za “Drvo-eksport” prvi put čuo kada se u selu prije šest mjeseci pojavio Srđan Klječanin, odbornik Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), partije predsjednika RS Milorada Dodika, u Tesliću.
Navodi, da se Klječanin predstavio kao predstavnik investitora, “Drvo-eksporta”.
“Pojavile su se tu mašine na kojima piše da je ‘Inkop Ćuprija’. Na više od pola mašina piše taj naziv ‘Inkop Ćuprija’. Nemaju registarskih oznaka, ne znamo jesu li kod nas registrovane. Pa smo mi povezali to i Klječaninovu priču da su to ljudi iz Srbije, da rade”, rekao je Lazić, ali, dodaje, odgovor od ovog sagovornika nisu dobili.
“Samo nam je to rekao, ‘mene je država uvela i ja ću raditi po cijenu života tu’. I još je dodao, ‘radiću po cijenu života i nema potrebe da nečije dijete strada’, kao ‘ovo je otišlo predaleko’, u tom smislu”, rekao je Lazić za RSE.
Međutim, Klječanin je u telefonskom razgovoru za RSE negirao da je vodio sporni razgovor s mještanima Bistrice.
Na pominjanje imena Zvonka Veselinovića, izričit je da taj biznismen sa Kosova nema ništa s rudnicima. Dodaje još da je čuo da Veselinović u BiH “uglavnom dolazi zbog lova”.
Srđan Klječanin još dodaje da sagovornici RSE nisu mještani Bistrice, nego da se “radi o reketašima koji gledaju ličnu korist za sebe”, te je rekao i kako nema udjela u vlasništvu u preduzeću “Drvo-export”.
Prema podacima o upisu vlasništva, koje je za RSE dostavio Okružni privredni sud u Doboju 24. novembra, preduzeće “Drvo-export” iz Teslića osnovano je krajem 2012. godine sa početnim kapitalom od 2.000 maraka (1.000 evra).
Kao osnivač preduzeća, sa udjelom od 100 odsto u vlasništvu, tada je upisana Miljana Klječanin.
Preduzeće je tada registrovano kao Društvo sa ograničenom odgovornošću za uslužne djelatnosti u šumarstvu i iskorištavanje šuma, uvoz-izvoz, trgovinu, proizvodnju i usluge.
U aprilu 2021. godine, unesena je izmjena u vlasništvo, kako se vidi u istom dokumentu, te je kao osnivač, sa stoodstotnim vlasništvom nad “Drvo-exportom” sada naveden Boris Gavrić.
Krajem maja ove godine, izvršena je nova dopuna registracije preduzeća proširenjem djelatnosti. U dopuni registracije se navodi i kako “Drvo-export” ima upisano pravo spoljnotrgovinskog poslovanja u okviru registrovanih djelatnosti.
Između ostalog, kao djelatnosti “Drvo-exporta” navedene su i vađenje mrkog uglja, kamenog uglja, te vađenje ruda gvožđa, ruda uranijuma i torijuma, kao i vađenje ostalih ruda obojenih metala.
Razgovor s ministrom bezbjednosti BiH
Mještanin Bistrice Zoran Ninić za RSE tvrdi da Srđan Klječanin nije jedini predstavnik nekog od nivoa vlasti koji se zainteresovao za zbivanja u rudnicima na zapadu BiH.
Njega je, kaže, na razgovor u Banjaluku zvao i ministar bezbjednosti Bosne i Hercegovine Nenad Nešić. Ninić u Bistrici ima poljoprivredno domaćinstvo, te je jedan od najaktivnijih protivnika rudnika, čije zemljište se nalazi u blizini kopa.
Ninić za RSE kaže da nema namjeru da prodaje svoju zemlju za rudnik.
Nenad Nešić je lider Demokratskog narodnog saveza, partije u koaliciji sa Dodikovim SNSD-om.
Razgovor je, po Ninićevim riječima, organizovan u jednom banjalučkom restoranu u večernjim časovima 7. septembra ove godine.
“Bio sam pozvan na razgovor sa ministrom bezbjednosti, gospodinom Nešićem, koji je istakao da je on zamoljen od strane Vlade Srbije da utiče da se ovo ne osporava. Nije bilo tu nekih konkretnih ponuda, ali moglo se negdje u pozadini naznačiti. Naravno, sve sam to odbio, gospodin Nešić je demonstrativno napustio taj sastanak i otišao”, kaže Ninić za RSE.
Na pitanje novinara da li je imao sastanke sa mještanima Bistrice zbog rudnika uglja, Nenad Nešić je 15. novembra u Banjaluci rekao da zna da se radi o selu kod Prijedora, ali da tamo nikada nije bio, te da bi “na te spekulacije stavio tačku”.
Ko vozi ugalj?
Stotine kamiona, najviše sa registarskim oznakama Srbije, dolaze prazni, odlaze natovareni ugljem iz ova dva rudnika. To govore mještani i Bistrice i Medne.
Na fotografijama koje su RSE dostavili mještani, a čiju autentičnost ne možemo potvrditi, uočljiva su vozila sa oznakama dva preduzeća iz Raške, grada na jugu Srbije. To su “Family Team 2017” i “Bowex”.
Nijedna od ovih firmi nema svoj sajt, podataka za kontakt je vrlo malo, a vlasnici nisu javno eksponirane ličnosti.
Kako stoji u privrednom registru, firma “Family Team 2017” je osnovana prije šest godina u Raški, gradiću u Srbiji, u blizini granice sa Kosovom.
Ista baza podataka pokazuje i da je firma u aprilu 2023. sjedište prebacila u jedan stan u Beogradu. Kao vlasnica i direktorka firme zvanično se vodi Nevena Puzović, a firma ima svega šestoro zaposlenih i prošlogodišnju zaradu od oko 13,5 hiljada evra.
Putem portala javnih nabavki, RSE je uočio da je poslovni partner “Family Team-a 2017”, na svim državnim poslovima koje su dobili u 2022. godini, bila firma koja se dovodi u vezu sa barikadama koje su podizali srpski mještani na sjeveru Kosova, kako bi pokazali neslaganje sa odlukama Vlade Kosova različitim povodima – “Srbijaautoput”.
Kamion sa oznakama firme “Srbijaautoput” RSE je identifikovao na barikadi kod Zubinog Potoka, jednoj od četiri opštine na sjeveru Kosova u ljeto 2022.
Ta firma, u kojoj se kao vlasnik vodi Željko Janković, tada nije objasnila otkud kamion na barikadi.
Na jedan od brojeva “Family Teama”, zvanično zavedenih u privrednom registru, javila se knjigovodstvena agencija, uz obrazloženje “da ne mogu da nam daju broj vlasnika”. Na drugom zvaničnom broju nam je poručeno da je “greška”.
Na pitanja RSE upućena mejlom odgovor nije stigao.
Firma “Bowex“, prema podacima Agencije za privredne registre, osnovana je početkom ove godine – sa početnim kapitalom od samo 100 dinara, što je manje od jednog evra.
Kao vlasnici su upisani Boban Stefanović i Veljko Knežević, a u privrednom registru Srbije nije zavedeno koliko imaju zaposlenih.
“Bowex” nije odgovorio na mejl RSE da li je i kako uključen u prevoz uglja iz Republike Srpske. Ova firma, u poslovne podatke u privrednom registru Srbije, nije upisala broj telefona za kontakt.
Pored “Bowexa”, Boban Stefanović se pojavljuje kao suvlasnik u još dvije firme iz Raške, od kojih se jedna bavi prevozom, a druga trgovinom.
Gdje se izvozi ugalj?
Izvoz uglja iz Bosne i Hercegovine gotovo u cjelini ide ka Srbiji.
U prvih osam mjeseci ove godine, prema podacima Uprave za direktno oporezivanje BiH, iz te države je izvezeno uglja u vrijednosti 53,7 miliona evra, od toga u Srbiju u vrijednosti 53,5 miliona evra.
O eventualnom uvozu konkretnih tovara uglja sa kopova iz Medne i Bistrice, RSE nije dobio odgovor iz “Elektroprivrede Srbije”, vodeće kompanije za proizvodnju struje u punom vlasništvu države.
Takođe, Vlada Srbije nije odgovorila na upit RSE da li i na koje načine učestvuje u nabavci uglja iz Republike Srpske.
Srbija uvozi ugalj iz RS, detalji nepoznati
Uz objašnjenje da su u pitanju osjetljivi podaci, Elektroprivreda Srbije (EPS) je odbila zahtjev RSE da dostavi informacije o uvozu uglja iz Republika Srpske.
U odgovoru na upit poslat 6. novembra, EPS je odgovorila četrnaest dana kasnije, sa konstatacijom da su ti podaci povjerljivi, jer su u vezi sa energetskim objektima “od posebnog značaja za nacionalnu bezbednost i ekonomske procese”, te da bi objavljivanje “ugrozilo energetsku stabilnost” Srbije.
“Posebno imajući u vidu svetsku ekonomsku krizu i probleme sa kojima se suočava Republika Srbije i EPS AD, u cilju očuvanja elektroenergetske stabilnosti i dostupnosti električne energije građanima i privredi u potrebnim količinama i po trenutnim cenama”, dodaje se.
Međutim, da Elektroprivreda Srbije uvozi ugalj iz Republike Srpske, vidi se u finansijskom izvještaju za 2022. godinu, koji je dostupan na sajtu Agencije za privredne registre.
Navodi se da su troškovi uvoza uglja u 2022. godini iz “rudnika u okruženju”, u koje se ubrajaju nabavke iz Rumunije, Grčke, Crne Gore, Bosne i Hercegovine i njenog entiteta Republike Srpske, iznosili preko 138,5 miliona evra.
U izvještaju stoji i da su uvozne carine, prevoz i “ostali troškovi u vezi sa nabavkom” iznosili preko 15 miliona evra.
Izostaju detalji – od kojih firmi se ugalj kupuje, po kojoj cijeni, ko i kako ga transportuje.
O tim detaljima nisu željeli da razgovaraju ni prevoznici sa kojima je RSE stupio u kontakt.
Iz tri kompanije, čije je sjedište u Bosni i Hercegovini, a koje voze ugalj za Srbiju, “Rimes prom” iz Gradačca, “Arap trans” iz Banjaluke, te “Drinić trans” iz Oštre luke, za RSE su naveli da su ugalj vozili u Termoelektranu Obrenovac kod Beograda.
