Građanima Ugljevika rudnik uglja i rad termoelektrane, zbog do kraja nerješenog osumporavanja, stvara probleme, a otvaranje još jednog rudnika na Majevici u susjednim Loparama bi bilo zaista previše.
Ovo je jedna od ključnih poruka, sa sinoć održane javne tribine u Centru za kulturu ‘’Filip Višnjić’’ u Ugljeviku, koja nije privukla takvu pažnju javnosti kao ranije tribine koje je organizovalo Ekološko udruženje EKO PUT – u dva navrata u Loparama i Bijeljini – ili “Karton revolucija” u Tuzli.
“Vjerovatno je izostala veća posjećenost zato što stanovnici Ugljevika imaju svojih problema, kada je rudarenje u pitanju. Ali poruke koje smo čuli, ne samo od prezentatora, već i drugih učesnika na ovom skupu ohrabruju da jača svijest o ekologiji i da se, ne samo mi ekološki aktivisti, već i ostali građani više nego ranije brinu za posljedice po zdravlje, koje mogu imati štetni uticaji eksploatacija ruda” – generalna je ocjena ugljevičke tribine od strane predsjednice EKO PUT-a Snežane Jagodić Vujić.
Po mnogima je najupečatljivije izlaganje na tribini “Život pored rudnika” imala Majda Ibraković, koja je iznijela stavove organizacija EKO BiH Mreže i EKO Foruma Zenica, o geološkim istraživanjima i eksploataciji ruda.
Ibraković je ponovila ranije izrečena protivljenja “razvlašćivanju” lokalnih zajednica po pitanju odlučivanja o geološkim i rudarskim aktivnostima na njihovom području, kalo je to predviđeno novim Zakonom o geološkim istraživanjima u Republici Srpskoj. Takođe i o globalnom problemu ”zelenog” rudarenja, evropskim kritičnim mineralnim resursima i stavljanju i projekta Lopare i projekta Jadar u susjednoj Republici Srbiji na mape rudnika neophodnih za energetsku tranziciju Evropske unije.
Generalni zaključak, koji se mogao izvući sa skupa u Ugljeviku je da je problem geoloških istraživanja, a posebno u nastavku eventualna eksploatacije litijuma i drugih minerala, mnogo dublji od čisto ekonomskog pitanja. Odnosno on se tiče života i opstanka prirode i ljudi uopšte u rudarskim i okolnim krajevima, kakav je Ugljevik ili bi to bile Lopare. Zbog toga se razvila snažna ekološka i društvena svijest o posljedicama trajnog zagađenja pitkih voda, obradivog zemljišta i vazduha, ne samo zabrinutih pojedinca, već i širih ugroženih sredina.
Na Javnoj tribini u Ugljeviku govorili su i Ratko Đurković, sa konkretnim prikazom svog i života svojih sugrađana pored rudnika u Ugljeviku, Andrijana Pekić Tešanović ispred Udruženja Čuvari Majevice, o aktivnostima ovog udruženja u borbi protiv otvaranja rudnika litijuma u Loparama i drugi.
