Živimo u državi u čijoj ukupnoj površini šume i šumska zemljišta učestvuju s oko 63%. Također, živimo u državi koja nema okvirni Zakon o šumama na državnom nivou. Neki od nas žive u entitetu FBiH koji već 15 godina nema Zakon o šumama FBiH. Nešto manje nas je u Hercegovačko-neretvanskom kantonu, administrativnoj jedinici koja nema ni kantonalni zakon o šumama.
Sve navedeno ostavlja katastrofalne posljedice u procesu gospodarenja šumama, pri čemu su naše šume, koje nestaju u široko rasprostranjenim ilegalnim sječama, najveća žrtva, a priroda, kao što vidimo, ne prašta.
Entitetski Zakon o vodama imamo, ali je odavno “sazrio” za novu, modernu verziju. Slično je i sa Zakonom o koncesijama. Činjenica da ne postoje jedinstveni registar koncesija ni na državnom nivou ni na nivou entiteta FBiH pa ne znamo šta smo od naših prirodnih resursa koncesionirali, odnosno “predali” domaćim i stranim investitorima.
Isto tako, živimo u državi kojom dominira brdsko-planinski reljef, s, prema procjenama, i do hiljadu bujičnih tokova. I, zamislite, naši prostorni planovi nisu usklađeni s mapom klizišta.
Je li vrijeme da konačno shvatimo da je usvajanje sveobuhvatnih, modernih i primjenjivih zakonskih rješenja i podzakonskih akata jedan od najefikasnijih alata u preventivnom djelovanju za suočavanje s prirodnim katastrofama kao što su poplave i klizišta?
Federalno ministarstvo poljoprivrede, vodoprivrede i šumarstva i Vlada Federacije Bosne i Hercegovine, hoćete li napraviti prvi korak u ovom procesu – upućivanje sveobuhvatnog, usaglašenog, pravedenog i modernog Nacrta Zakona o šumama FBiH u parlamentarnu proceduru?
