… Novinarska i ljudska gromada koja je svojom beskompromisnošću ostavila snažan uticaj na brojne ljude koje je vrijeme povampirenja nacionalističkog ludila i zločina, trajno učinilo gubitnicima.
Ostaće upamćen, između ostalog, kao novinar, koji je uspijevao na zabavan način govoriti (i) o smrtno ozbiljnim temama i koji se nije ustručavao da krši malograđanske norme pristojnog ophođenje u reagovanju na različite sadržaje koji plutaju septičkim jamama nastalim na prostoru nekadašnje zajedničke države Južnih Slovena.
Čovjek koji je, za razliku od većine, odbio da se prilagodi vrijednostima nacifikovanih a onda nikad denacifikovanih društava i da prihvati da učesnici u zločinačkom udruženom poduhvatu (od intelektualnih trasera zločina i moralnih bijednika koji su profitirali na sveopštoj nesreći, do kasapina do lakata u krvi nevinih) postanu “normalni” ili čak “ugledni” građani. Obračunavajući se s njima i u tekstovima i po (nelustriranim) sudovima, po kojim su ga takvi povlačili zbog “duševnih boli” koje im je pričinio odbijanjem da učestvuje u kolektivnoj amneziji. I da se “okrene budućnosti”, sa muralima ratnih zločinaca na zidovima i njima i njihovim sljedbenicima kao kreatorima javnog i političkog života.
Istovremeno, bio je i čovjek koji je odbijao da bira “između dva zla”, pa se s istim žarom s kojim se obračunavao sa (prije svega srpskim) zločincima i nacistima, obračunavao i sa licemjernom, korupciji sklonom i konformističkom i kukavičkom “građanskom” scenom, razočarenje kojom nikad nije prikrivao. Trpeći, zbog svoje dosljednosti, udarce sa raznih strana. I u svojoj borbi imajući podršku tek od svojih poštovalaca i čitaoca s prostora čitave bivše zajedničke države – nažalost(?), možda ponajmanje iz one “matične”, u kojoj je umro.
Ostaće upamćen i po nevjerovatnoj energiji, specifičnom optimizmu i pozitivizmu, prožetim ironijom i cinizmom, koje je imao i širio, bez obzira na sve, odnosno bez obzira na to što mu okruženje, društvena kretanja i lični problemi za to nisu davali previše povoda. Bio je borac koji se nije predavao. Nikad.
Osim smrti države, doživio je i smrt nekih od najznačajnijih medija s ovih prostora, s kojim je sarađivao ili koje je uređivao. Posebno – po značaju i nenadoknadivosti gubitka – izdvajamo legendarni Feral Tribune, čiji je saradnik bio od prvih dana, te portal e-Novine, regionalno ostrvo slobode i utočište za žrtve cenzure, zabrana ili izopćenja, a čiji je urednik bio.
Smrt Petra Lukovića, za sve njegove poštovaoce i čitaoce lični je težak gubitak.
