Da pohlepa i nedostatak socijalne osjetljivosti i empatije nisu karakteristika samo bosanskohercegovačkih političara, koji godinama grabe plate i privilegije neusklađene ni sa ekonomskim stanjem u zemlji i socijalnim položajem većine građana, a ni sa rezultatima njihovog rada, zbog čega bi prije trebali da snose sankcije nego da primaju novac iz budžeta, svjedoči najnoviji skandal iz Italije.
Petoro državnih parlamentaraca i oko dve hiljade regionalnih i opštinskih političara, u Italiji, uzelo je pomoć u iznosu od 600 eura, namijenjenu prije svega osobama sa niskim primanjima, što je jedna od mjera koje je italijanska vlada donijela u vrijeme karantina.
Vijest koju su objavili tamošnji mediji izazvala je ogorčenje građana Italije, oštre osude političara i partija, a traže se i ostavke i kazne.
Više od 60 hiljada Italijana potpisalo je peticiju, koju je pokrenuo uticajni dnevni list “Il fato Kotidiano”, da nacionalni penzioni fond INPS otkrije imena parlamentaraca koji su tražili i dobili pomoć.
No, kao i u BiH političari su se “na vrijeme” pobrinuli da izgrade odbrambeni zid propisa oko sebe i da na sva pitanja o njihovom nemoralu, pohlepi, korupciji i sukobima interesa, odgovaraju sa “Sve je po zakonu”, smijući se u lice nemoćnim građanima.
U Italiji su, tako, imena političara koji su uzeli pomoć namijenjenu građanima koji su zbog pandemije imali finansijske probleme zaštićena zakonom o privatnosti.
No, neki su se, pod pritiskom javnosti i zahtjevom lidera partija, ipak sami javili, a dugi su otkriveni slučajno.
Još veći bijes javnosti izazvala su pravdanja u stilu: “nisam znao”, “pomoć tražio sekretar”, “supruga” ili “uzeli da bi novac dali u dobrotvorne svrhe”. (Zvuči vam poznato, zar ne?)
Političari koji su uzeli pomoć su iz svih partija. Među poznatim imenima prednjače po broju članovi stranke “Liga”. Neki su već suspendovani, iako je predsjednik “Lige” Mateo Salvini najavio da će biti izbačeni iz stranke. U regiji Veneto zamjenik predsjednika regije koji je takođe uzeo tu pomoć od 600 eura, neće biti kandidovan na istu poziciju na predstojećim izborima u septembru.
Sličnost sa BiH, dakle, postoji. No, očigledna je i “mala” razlika – dok se tamošnji političari izvinjavaju zbog svog moralnog posrnuća, a partije ih se odriču, pod pritiskom gnjeva javnosti, većina naših nije popustila ni pod velikim građanskim protestima 2014., ni pod prijetećim ekonomskim kolapsom zemlje uzrokovanim pandemijom.
Svog skupog naplaćivanja nerada, nesposobnosti, osiromašivanja građana i poltronstva, oni se ne odriču. A njihovim liderima, sa autokratskim ambicijama, upravo takvi i trebaju. Pa ih korumpiraju sinekurama i budžetskim novcem. Pretvarajući demokratiju i pravnu državu u floskule. A BiH u partitokratsku državu iz koje mladi i sposobni bježe u stampedu a stari se sa sjetom prisjećaju bolje prošlosti, u sistemu koji je, iako je bio totalitaran, ljudima ostavljao više slobode, dostojanstva i zadovoljstva.
