17 je godina od ubistva Milana Vukelića, inžinjera i sudskog vještaka građevinske struke, hrabrog nepotkupljivog čovjeka koji je ukazivao na kriminal u vezi sa građevinskim zemljištem u Banjaluci i na sistemsku korupciju u njegovoj pozadini i pljačku miliona maraka javnih sredstava.
I koji je svoje poštenje i borbu za istinu i pravdu platio prvo malteretiranjem, prijetnjama i ucjenama onih čija imena je doveo u vezu sa korupcijom i kriminalom, nazivajući ih “građevinskom mafijom”, a onda i životom – likvidiran aktiviranjem eksplozivne naprave ispod njegovog automobila, u neposrednoj blizini policijske stanice.
Tadašnji načelnik uprave Kriminalističke policije MUP-a RS, Gojko Vasić, izjavio je “da je Vukelić očigledno dirnuo određene ljude koji su nedodirljivi i da su se oni odlučili na ovakav surov čin”.
Neotkrivanje Vukelićevih ubica, do danas, sve govori o vlasti pod kojom se to ubistvo desilo, koja je prethodno odbila da ga zaštiti, i koja je nakon počinjenog zločina pod kontrolom imala policijsko-pravosudni aparat koji je trebao da otkrije i počinioce ali i nalogodavce zločina. Ali nije.
Umjesto toga, tadašnji i aktuelni predsjednik vladajuće stranke u RS, Milorad Dodik, izjavio je da niko od članova i simpatizera SNSD-a nije učestvovao u ubistvu. Ne odgovorivši na pitanje: na koji način je došao do takvog saznanja i, ako nisu njegove, članovi i simpatizeri čije stranke jesu?
Uglavnom, kriminal na koji je Vukelić ukazivao se nastavio nesmetano širiti, svih ovih godina, uz blagonaklonost vlasti.
A nastavila su se dešavati i nerazjašnjena i neprocesuirana ubistva, po Republici Srpskoj.
“Vi ste nas pretvorili u mafijaški protektorat.”, reći će ovih dana, na sjednici Narodne Skupštine Republike Srpske Nebojša Vukanović.
“Državne institucije funkcionišu tako da su potpuno u službi korupcije, pa mi građani imamo utisak da upravo državne institucije i postoje da bi se bavile korupcijom. Običan čovjek, građanin naše zemlje, potpuno je nemoćan pred ovim fenomenom, sagnije glavu i ćuti. Ćuti da bi se sačuvao od odmazde, “, na istoj sjednici je konstatovala poslanica Mirjana Orašanin.
A Tanja Vukomanović je zaključila: “Dok god imamo ovako pravosuđe, u saradnji sa ovakvom vlasti nama ovdje nema spasa.”
I tu sigurno neće pomoći saginjanje glave i ćutnja. Oni su nas i doveli do ovdje. Pa i do ubistva Milana Vukelića. Jer Milan Vukelić je ubijen kao izuzetak od pravila, kao usamljena jedinka koja ne pristaje biti saučesnik pljačke i uništavanja društva. Na saginjanje glave i ćutanje. Na kukavičluk, klijentilizam i saučesništvo.
A da smo svi, ili bar većina, kao Milan Vukelić, odnosno da dijelimo njegove moralne nazore,… Ovaj svijet bi izgledao sasvim drugačije.
